O ROŚLINIE

​

Ravanala jest gatunkiem z rodziny strelicjowatych (Strelitziaceae), wyróżnia się kilka form tej rośliny. Jest jedynym przedstawicielem rzędu Pielgrzan (​Ravenala). Pomimo że wyglądem przypomina palmę, nie jest zaliczana do rzędu Arekowców (Arecales), tylko do Imbirowców (Zingiberales). Ravenala jest blisko spokrewniona ze strelitziami, bananowcami i helikoniami. ​

Pochodzi ze wschodniej, górzystej części Madagaskaru. 

Ravenala madagascariensis to szybko rosnąca bylina o drewniejących pędach. Dziko rosnące rośliny na Madagaskarze dorastają do 25-30 m wysokości. Rośliny będące w uprawie w parkach lub ogrodach zazwyczaj nie są tak okazałe i osiągają wysokości około 15 m.

Grubość pnia u dojrzałej rośliny to około 60 cm.

​

Roślina tworzy nierozgałęziający się pień zakończony 'pióropuszem' liści, zazwyczaj jest ich od 20 do 35. Liście są spiczasto - jajowate, pojedyncze, całobrzegie, ułożone w jednej płaszczyźnie, jasnozielone. Długość blaszki liściowej waha się od 1 do 2 m, szerokości około 65 cm. Długość ogonka liściowego może dochodzić do 4 m. Ogonki liściowe u podstawy rozszerzają się, tworząc pochwy liściowe, w których gromadzi się woda. Blaszki liściowe są delikatne i często ulegają rozerwaniu na wietrze.

​

Białe, liczne kwiaty wyrastają pomiędzy ogonkami liściowymi. Przysadki są silnie rozbudowane o łódkowatym kształcie, podobnie jak u helikonii. Kwiaty są obupłciowe. Zapylaczami są przede wszystkim Wari, ssaki z rodziny lemurowatych, rzadziej nietoperze.

​

Owocem Ravenali jest drewniejąca torebka, trójkomorowa. Nasiona rozwijają się w jaskrawoniebieskiej otoczce. 

Rośliny rzadko kwitną i owocują na niżej położonych obszarach tropikalnych, wynika to z mniejszych dobowych wahań temperatury.

​

Rośliny najłatwiej rozmnaża się przez sadzonki z odrostów korzeniowych. Początkowo rośliny rosną bardzo wolno. Dopiero po kilku latach uprawy zaczyna tworzyć się pień, wtedy też roślina zaczyna intensywniej rosnąć i wypuszcza więcej liści.​

 

Nasiona kiełkują w temperaturze powyżej 21°C. Kiełkowanie nasion i początkowy wzrost roślin jest bardzo powolny.

​

UPRAWA I PIELĘGNACJA

​

Pielgrzan wymaga żyznego, nieprzesychającego podłoża. Najlepiej użyć uniwersalnej ziemi ogrodniczej z domieszką ziemi liściowej (3:1).

Temperatura w pomieszczeniu zimą nie powinna spadać poniżej 16°C. 

Rośliny wymagają maksymalnej ilości światła słonecznego i wysokiej wilgotności powietrza.

Zasilanie nawozem płynnym, do roślin liściastych, w okresie wiosenno-letnim co 3 - 4 tygodnie.

​

Jeśli nie mamy na celu rozmnażania rośliny, zaleca się usuwanie licznych odrostów korzeniowych wyrastających u jej podstawy, rośliny o pojedynczym pniu prezentują się najciekawiej.

​

​

CIEKAWOSTKI​

​

​​​​

• Popularna nazwa 'drzewo podróżników' pochodzi z opowieści o spragnionych podróżnikach, którzy gasili pragnienie wodą zgromadzoną w pochwach liściowych rośliny. Z pochew liściowych pojedynczej rośliny można pozyskać do 1.5 l wody.

 

• Na Madagaskarze liście drzewa są wykorzystywane przez tubylców do krycia dachów chat.

 

• Na Madagaskarze tłuszcz pozyskiwany z nasion Pielgrzana wykorzystywany do przyrządzania potraw.

 

• Mówi się, że pióropusz liści układa się w kierunku północno-południowym, dzięki czemu podróżnicy mogą łatwo określić strony świata.

​