Ravenala madagascariensis
PIELGRZAN MADAGASKARSKI
-
Gatunek tropikalnej byliny z rodziny strelicjowatych
-
Dorasta do 18 m wysokości, a grubość pnia zazwyczaj nie przekracza 30 cm
-
Roślina o dekoracyjnych liściach
-
Najlepiej rośnie w pełnym słońcu
-
Podlewanie umiarkowane
-
Minimalna temperatura zimą: około 16-18°C
-
Pochodzi z Madagaskaru, powszechnie uprawiana w tropikach.

O ROŚLINIE
Ravanala jest gatunkiem z rodziny strelicjowatych (Strelitziaceae), wyróżnia się kilka form tej rośliny. Jest jedynym przedstawicielem rzędu Pielgrzan (Ravenala). Pomimo że wyglądem przypomina palmę, nie jest zaliczana do rzędu Arekowców (Arecales), tylko do Imbirowców (Zingiberales). Ravenala jest blisko spokrewniona ze strelitziami, bananowcami i helikoniami.
Pochodzi ze wschodniej, górzystej części Madagaskaru.
Ravenala madagascariensis to szybko rosnąca bylina o drewniejących pędach. Dziko rosnące rośliny na Madagaskarze dorastają do 25-30 m wysokości. Rośliny będące w uprawie w parkach lub ogrodach zazwyczaj nie są tak okazałe i osiągają wysokości około 15 m.
Grubość pnia u dojrzałej rośliny to około 60 cm.
Roślina tworzy nierozgałęziający się pień zakończony 'pióropuszem' liści, zazwyczaj jest ich od 20 do 35. Liście są spiczasto - jajowate, pojedyncze, całobrzegie, ułożone w jednej płaszczyźnie, jasnozielone. Długość blaszki liściowej waha się od 1 do 2 m, szerokości około 65 cm. Długość ogonka liściowego może dochodzić do 4 m. Ogonki liściowe u podstawy rozszerzają się, tworząc pochwy liściowe, w których gromadzi się woda. Blaszki liściowe są delikatne i często ulegają rozerwaniu na wietrze.
Białe, liczne kwiaty wyrastają pomiędzy ogonkami liściowymi. Przysadki są silnie rozbudowane o łódkowatym kształcie, podobnie jak u helikonii. Kwiaty są obupłciowe. Zapylaczami są przede wszystkim Wari, ssaki z rodziny lemurowatych, rzadziej nietoperze.
Owocem Ravenali jest drewniejąca torebka, trójkomorowa. Nasiona rozwijają się w jaskrawoniebieskiej otoczce.
Rośliny rzadko kwitną i owocują na niżej położonych obszarach tropikalnych, wynika to z mniejszych dobowych wahań temperatury.
Rośliny najłatwiej rozmnaża się przez sadzonki z odrostów korzeniowych. Początkowo rośliny rosną bardzo wolno. Dopiero po kilku latach uprawy zaczyna tworzyć się pień, wtedy też roślina zaczyna intensywniej rosnąć i wypuszcza więcej liści.
Nasiona kiełkują w temperaturze powyżej 21°C. Kiełkowanie nasion i początkowy wzrost roślin jest bardzo powolny.
UPRAWA I PIELĘGNACJA
Pielgrzan wymaga żyznego, nieprzesychającego podłoża. Najlepiej użyć uniwersalnej ziemi ogrodniczej z domieszką ziemi liściowej (3:1).
Temperatura w pomieszczeniu zimą nie powinna spadać poniżej 16°C.
Rośliny wymagają maksymalnej ilości światła słonecznego i wysokiej wilgotności powietrza.
Zasilanie nawozem płynnym, do roślin liściastych, w okresie wiosenno-letnim co 3 - 4 tygodnie.
Jeśli nie mamy na celu rozmnażania rośliny, zaleca się usuwanie licznych odrostów korzeniowych wyrastających u jej podstawy, rośliny o pojedynczym pniu prezentują się najciekawiej.
CIEKAWOSTKI
-
Popularna nazwa 'drzewo podróżników' pochodzi z opowieści o spragnionych podróżnikach, którzy gasili pragnienie wodą zgromadzoną w pochwach liściowych rośliny. Z pochew liściowych pojedynczej rośliny można pozyskać do 1.5 l wody.
-
Na Madagaskarze liście drzewa są wykorzystywane przez tubylców do krycia dachów chat.
-
Na Madagaskarze tłuszcz pozyskiwany z nasion Pielgrzana wykorzystywany do przyrządzania potraw.
-
Mówi się, że pióropusz liści układa się w kierunku północno-południowym, dzięki czemu podróżnicy mogą łatwo określić strony świata.